DS veninga memoriam
In memoriam ds. T.C. Veninga
door J.D.Th. Wassenaar
Op zondag 25 juni kwam een einde aan het aardse leven van ds. T.C. Veninga. Hij is enkele maanden ernstig ziek geweest. Tiberius Cornelis Veninga werd op 10 februari 1945 in een boerderijtje aan de Ringwiel, tussen Gaastmeer en Oudega in Wymbritseradiel in Friesland, geboren. Na de ULO en de kweekschool in Sneek doorlopen te hebben, werd hij onderwijzer, eerst in Blokzijl, daarna in Ferwerd.
Al in zijn vroege jeugd koesterde Tiberius Veninga het verlangen om dominee te worden. Na zijn loopbaan in het onderwijs werd hij aanvankelijk pastoraal werker, om te beginnen in Weiteveen, later in Nijeveen. Na het volbrengen van een aanvullende studieopdracht werd hij in 1986 predikant volgens overgangsbepaling 277 van de hervormde kerkorde. Daardoor konden hulppredikers dominee worden. Niet lang daarna, in 1987, werd hij als zodanig verbonden aan de hervormde gemeente te Aalsum- Wetzens, van 1993 tot 2001 diende hij de hervormde gemeente te Leeuwarden-Huizum, sedert 2001 stond hij in hervormd Ommen.
Ds. Veninga bekleedde diverse functies buiten zijn eigen gemeente. Ten tijde van zijn jaren als pastoraal werker was hij geruime tijd secretaris van de Vereniging van Pastorale Werkers. In Friesland en in Overijssel was hij jarenlang visitator. Hij heeft ook het scribaat van het college van visitatorenprovinciaal in Friesland gevoerd.
Ds. Veninga was een bescheiden, innemend mens. Altijd meelevend, hartelijk. Als trouw pastor en begaafd prediker was hij bij velen geliefd. Zijn arbeid in de kerk verrichtte hij op confessionele grondslag, met evangelische inslag.
Het echtpaar Veninga-Wuite kreeg drie kinderen. Twee zijn inmiddels getrouwd. Er zijn vier klein-kinderen. In zijn gezin, zijn familie heeft ds. Veninga veel geluk ondervonden. Op hun beurt hebben zij, en zeker zijn vrouw, hem altijd gesteund om zijn roeping, waaraan hij altijd met hart en ziel gestalte gaf, te volgen. De laatste maanden waren een periode van verrijking, verdieping, ondanks het naderende afscheid. Hij werd bewaard voor opstandigheid, voor verbittering. Hij kon alles in het geloof overgeven. Zo gaf hij ook vanaf het ziekbed dat zijn sterfbed zou worden, steeds weer een getuigenis.
De dank- en afscheidsdienst werd op donderdag 29 juni in de hervormde kerk in Ommen gehouden. Daar lazen we Jesaja 43: 1-3a en 5a en Romeinen 8: 31-39. In het eerste gedeelte staat onder meer "Moet je door het water gaan - ik ben bij je ... " Als baby werd Tiberius over het water - de Duitsers hadden het gebied waar hij geboren werd onder water gezet - naar een buurvrouw gebracht, omdat zijn moeder difterie had. Die buurvrouw had net als zijn moeder een baby gekregen en kon niet alleen haar eigen kind maar ook Tiberius wel voeden. In de dienst waarin Tiberius Cornelis Veninga gedoopt werd, stond het verhaal over Mozes in het biezen mandje centraal... En op 19 februari, kort voordat zijn ziekte zich openbaarde, leidde ds. Veninga een 'dienst met belangstellenden' over "Tegen de stroom in ... op de golven van het geloof...". Het gedeelte uit Romeinen 8 is een loflied, een overwinningslied zelfs. Daar was, zelfs in het moeilijke uur van afscheid, alle reden toe. We konden de Here God loven, niet alleen om wat we in Tiberius Cornelis Veninga hadden ontvangen, maar bovenal om Gods liefde in Jezus Christus, die hij ook altijd ervaren heeft en waarover hij ook veel gepreekt heeft. We mogen ons dan net als ds. Veninga 'meer dan overwinnaars' weten.
De teraardebestelling vond in Nijeveen plaats. Daarna werd nog een korte plechtigheid in de Hervormde kerk aldaar gehouden. Nadat ik enkele woorden van bemoediging naar aanleiding van Matteüs 28: 20
("En houd dit ·voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voleinding van deze wereld.") had gesproken, zongen we "Wat zal de wereld mooi zijn op die dag, als Jezus weer zal komen op de wolken ... " We hopen en bidden, dat de familie Veninga, die een liefdevolle man, een unieke papa en een bijzondere opa moeten missen, troost mag putten uit dat vooruitzicht!