Dee rogge blööjd
Dee rogge blööjd
Nu jag de warme juniwind
pollenwolken owert gröne halmenmeer,
lacht bliede as bi't spöll 'n kläin kind,
puust asn guden geest de frucht in ieder öör.
De pöppelboem' an'n wegesrand
smiet't gedürig witte wull' up't roggenfeld.
Den himmel hault segent siene hand,
preekt van noegstenleewd' en freden up de welt,
en'n häil'gen Franz sien'n sünnensang,
summet sachte dusend lichte sülwerwell'n,
segg't'n schepper al van halten dank,
kalm en röstig ruuschet frische lewenskwell'n.
Lechtgriese wölkies an't azur
wandert owern meer, wat wös ut't eerdenriek.
Vöör bliedschup springt de heel natuur,
lucht is vul van örgelklang en feestmusik.